تاثیر تمرینات پیلاتس بر بهبود تعادل پویا و عملکرد راه رفتن مردان سالمند با سابقه زمین خوردن

مقدمه و اهداف سالمندان در معرض ضعف تعادل، افتادن، اختلال در عملکرد راه رفتن و در پی آن آسیب، کاهش استقلال و مرگ زودرس قرار دارند، با توجه به اهمیت تعادل در جلوگیری از افتادن و اهمیت عملکرد راه رفتن در انجام فعالیت های روزانه، در این تحقیق تلاش شد تا اثر تمرینات پیلاتس بر بهبود تعادل پویا و عملکرد راه رفتن مردان سالمند با سابقه زمین خوردن بررسی شود. مواد و روش ها روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بوده که با روش پژوهشی پیش آزمون- پس آزمون انجام شد. جامعه مورد مطالعه، سالمندان شهر تبریز با میانگین سنی 60 سال به بالا  بودند که به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. 30 سالمند پس از ورود به مطالعه به صورت تصادفی در یکی از دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. وضعیت تعادل و عملکرد راه رفتن سالمندان قبل از شروع تمرینات توسط تست تعادلی برگ و آزمون ارزیابی عملکردی راه رفتن، از هر دو گروه اندازه گیری شد. گروه تجربی به انجام تعدادی از تمرینات منتخب پیلاتس هشت هفته ای پرداختند و گروه کنترل فعالیت های روزانه خود را انجام دادند. پس از اتمام تمرینات از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون T مستقل استفاده شد. یافته ها نتایج نشان داد که بین دو گروه تجربی و شاهد تفاوت معنی داری در آزمون تعادلی برگ (001/0 (P= و آزمون عملکرد راه رفتن (001/0 P=) مشاهده شد. نتیجه گیری نتایج تحقیق حاضر نشان داد که برنامه تمرینی پیلاتس می تواند بر بهبود عملکرد حرکتی به ویژه تعادل و راه رفتن مرتبط با افتادن در مردان سالمند موثر باشد. بنابراین به نظر می رسد تمرینات پیلاتس روش تمرینی سودمندی جهت حفظ عملکرد حرکتی سالمندان باشد و خطر افتادن و هزینه های درمانی وابسته به آن را کاهش دهد.